Η μπιζελια
Κάποιο μπιζελάκι
μ’όνειρα τρελά
ξέφυγε απ’τα χέρια μου,
πήδησε ψηλά.
Τ’άλλα τα μπιζέλια
σκάσανε στα γέλια.
«Κούκου!» μου φωνάζει…
«Ψάξε να με βρεις!
Βρες με αν μπορείς!»
Τρύπωσε στης ξώπορτας
κάποια χαραμάδα,
κι ούτε το ξανάδα.
Η άνοιξη σαν ήρθε,
κι ήρθαν τα πουλιά,
στην πορτούλα φύτρωσε
ξάφνου η μπιζελιά
κι έβγαλε ένα ανθάκι
κι ένα μπιζελάκι!
Ντίνα Χατζηνικολάου
ΑΡΑΚΥΝΘΟΣ
Aράκυνθος
μ’ αυτό το νθ στο «Zάκυνθος»
κι ακόμα στο «υάκινθος»,
στο «Όλυνθος», στο «Kόρινθος», στο «άνθος» και στο «άκανθος»
και στον Ερύμανθο να ψάχνεις τον ερήμανθο
της Πενθεσίλειας και του ένθεου Κυνός
που τρέχει πίσω από τις φτέρνες του Ωρίωνος.
Aράκυνθος
του αρακά το άνθος κι ας λανθάνω
αρκεί που στο παιχνίδι μου αλάνθαστα μανθάνω
τις έστιν ο ηλίανθος, το πένθος κι ο Πενθέας
τις έστιν ο αλίανθος, κι αυτή της Λευκοθέας
η άπατη ενθύμηση που ερέβυνθο τη λέγει
όταν η Κύνθεια ναυαγούς τους κάνθαρους συλλέγει.
ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΥΦΑΝΤΗ